Aquí, darrèr l’actuau Chai « Ramina », que’s trobava la maison de l’Arribèira, de la quau e vienen de tornar trobar quauquas rèstas, dens la peña « O’Kayolar », arrua Gòssa. Aquera maison, aperada a bèths còps dens los arquius « Temple de Mars », qu’auré acessat un temple au diu nordic Odin, bastit preus piratas normands. Segon ua anciana tradicion, en 892, l’avesque de Baiona, lo Leon, que vienó hà’i devarar lo huec deu cèu suus fauç dius e qu’embrasè l’autar… abans de’s har gahar, puish trencar lo còth dens la barri vesin.
L’istòria deu Sent-Leon :
Lo Leon qu’es gessit de Carentan, en Normandia. Nominat purmèr avesque de Rouen preu Papa de cap a l’an 880, qu’estó apuish enviat dens lo nòste parçan dab los sons dus hrairs, lo Felip e lo Gervasi, tà predicar la religion crestiana. Qu’arribè a Baiona per l’antic camin romiu de la còsta, desempuish Solac e Lo Verdon, e en seguint après Ador, per Capbreton, Ondres e Sent-Esprit-deu-Capdeu-Pont. Que vivó en purmèr sus la sèrra situada près de la pòrta meridionau de la vila, e que s’escadó suu còp dens la soa òbra d’evangelizacion. Devienut avesque de Baiona, qu’estó descapitat per piratas normands en 892. Segon la tradicion, aquí d’on cadó lo son cap, ua hont que’n chorrè, la hont qui’s pòrta lo son nom. Lo martir que’s seré alavatz pres lo cap dens las mans e qu’auré hèit tres cents pas abans de s’espatarrar. Qu’es aquí que l’enterrèn. La capèra qui estó bastida sus la soa hòssa, que la desapitèn au sègle setzau, e que la tornèn bastir ad Anglet. La hont actuau qu’estó bastida au sègle XVIIau dab las rèstas deu pilhorret.
