Rechts van de weg, achter de bomenrij in de verte, ziet u aarden wallen met een gracht. Dit zijn de verdedigingswerken van het Fort Benoorden Purmerend, één van de vroegere bastions uit de Stelling van Amsterdam. De grootste kracht van dit fort was zijn ruime schootsveld. De mitrailleuropstelling in het hart van de vesting in combinatie met de uitkijkkoepels op de uiteinden bestreken de volle breedte van de Beemster- en Zeevangpolder. Tegenwoordig belemmert de Rijksweg A7 het strategische uitzicht. Deze snelweg loopt vlak langs de andere kant van het fort.
Zoals u ziet, is het fort zelf nauwelijks zichtbaar. Dat was in eerste instantie niet precies zo gepland. De forten van de Stelling van Amsterdam zouden eerst van baksteen gebouwd worden. Maar de opkomst van de brisantgranaat eind 19e eeuw vroeg om dikkere muren en uitgestrekte verdedigingswerken. Vandaar dat de forten allemaal een aarden wal met slotgracht kregen. Daarachter verscholen zit het echte fort met betonnen kamers en bunkers, grotendeels onder de grond.
In vredestijd waren de forten van de Stelling van Amsterdam verlaten. Er woonde alleen een fortwachter in het huis bij de ingang van het terrein wat u aan de linkerkant van de vesting ziet liggen. Maar als er oorlogsdreiging was, zoals aan het begin van de Eerste Wereldoorlog in 1914, veranderden de forten van een stille oase in een drukke mierenhoop. Na een paar weken woonden er ongeveer driehonderd man in het fort. Tijdens de hele Eerste Wereldoorlog zijn deze militairen in de vestingen blijven wonen. Nederland was neutraal, maar je wist immers nooit wat er kon gebeuren. Het fort moest in constante paraatheid zijn om de polders vol te laten stromen. Wilt u meer weten hoe deze inundatie van weilanden en meren in zijn werk zou gaan? Bekijk dan de video. Fiets daarna verder op deze dijk.
Zoals u ziet, is het fort zelf nauwelijks zichtbaar. Dat was in eerste instantie niet precies zo gepland. De forten van de Stelling van Amsterdam zouden eerst van baksteen gebouwd worden. Maar de opkomst van de brisantgranaat eind 19e eeuw vroeg om dikkere muren en uitgestrekte verdedigingswerken. Vandaar dat de forten allemaal een aarden wal met slotgracht kregen. Daarachter verscholen zit het echte fort met betonnen kamers en bunkers, grotendeels onder de grond.
In vredestijd waren de forten van de Stelling van Amsterdam verlaten. Er woonde alleen een fortwachter in het huis bij de ingang van het terrein wat u aan de linkerkant van de vesting ziet liggen. Maar als er oorlogsdreiging was, zoals aan het begin van de Eerste Wereldoorlog in 1914, veranderden de forten van een stille oase in een drukke mierenhoop. Na een paar weken woonden er ongeveer driehonderd man in het fort. Tijdens de hele Eerste Wereldoorlog zijn deze militairen in de vestingen blijven wonen. Nederland was neutraal, maar je wist immers nooit wat er kon gebeuren. Het fort moest in constante paraatheid zijn om de polders vol te laten stromen. Wilt u meer weten hoe deze inundatie van weilanden en meren in zijn werk zou gaan? Bekijk dan de video. Fiets daarna verder op deze dijk.
