Na de Sint Elisabethsvloed in 1421 veranderden grote delen van Putten en de Groote Waard in een gebied van kleiplaten en gorzen, die bij hoog water regelmatig overspoelden. Hierdoor was het gebied nauwelijks door mensen bewoond. In de eeuwen na de ramp werden stukken land weer omdijkt.
Oud-Beijerland is in 1559 door graaf Lamoraal van Egmont gesticht als Beierland, vernoemd naar diens vrouw Sabina van Beieren. Lamoraal van Egmont verwierf na de dood van zijn broer Karel in 1541 de rechten van het gebied, en liet het in 1557 bedijken. Vanaf de al bestaande Stougjesdijk werden de nieuwe dijken Oostdijk, Molendijk, Zinkwegsedijk, Vuurbakensedijk, en Beijerlandsedijk aangelegd. Deze polder kreeg de lange naam Beijerland, Moerkerken, Cromstrijen en de Greup. Rond 1624 kwamen er de kleine polders Bosschenpolder en Nieuwlandpolder nog bij.
In 1582 veranderde de naam van het dorp in Oud-Beijerland, ter onderscheiding van het nieuwe dorp Nieuw-Beijerland dat enkele kilometers westwaarts werd gesticht.
Lamoraal van Egmont heeft niet lang van zijn bezit kunnen genieten. In 1568 werd hij op bevel van koning Philips II op de Markt te Brussel onthoofd, samen met de graaf van Horne. De executie leidde tot groot protest en wordt wel beschouwd als het definitieve begin van de gewapende Nederlandse Opstand.
In 1604 kreeg het dorp de kerktoren en een luidklok van Sabina van Egmond, de dochter van Lamoraal van Egmont en Sabina van Beieren. Sabina van Egmond had toen inmiddels de rechten op Beijerland geërfd en was daarmee vrouwe van Beijerland geworden. Na haar overlijden in 1614 werd ze op haar verzoek begraven in de dorpskerk. De rechten op Beijerland gingen vervolgens over op Sabina's broer Karel. Hij verkocht deze rechten in 1619 aan de Staten van Holland en West-Friesland.
In 1622 werd het Dorpshuis over de Vliet gebouwd. Vanuit dit gebouw bestuurden schout en schepenen en sprak de vierschaar recht. Het gebouw, vandaag de dag beter bekend onder de naam Oude Raadhuis, is een rijksmonument. Tot diep in de jaren zeventig van de 20e eeuw zetelde het gemeentebestuur van Oud-Beijerland er.
Oud-Beijerland werd al snel na haar ontstaan 1 van de belangrijkste handelsplaatsen van de Hoekse Waard. Het dorp leefde van handel, landbouw en visserij. De rijkdom die dit bracht is nog terug te vinden in de statige herenhuizen langs de Vliet en aan de Havendam. In de haven was het vaak een drukte van belang. De suikerfabriek, een sigarenfabriek, een cementfabriek, een paling- en zalmrokerij en andere bedrijven zorgden vanaf de negentiende eeuw bovendien voor veel industriële activiteit in het centrum.
Met de komst van de Barendrechtse brug in 1888 en de RTM stoomtram naar Rotterdam in 1898 ontstonden heuse vervoersstromen en een sterk verbeterde verbinding met de omliggende gebieden. Daarmee kregen ook de handel en industrie een nieuwe impuls. Eind jaren zestig werd de Heinenoordtunnel geopend ter vervanging van de verouderde Barendrechtse brug, terwijl de tramlijn al in 1956 was stilgelegd.
Oud-Beijerland heeft een centrumfunctie in de Hoeksche Waard op het gebied van wonen, winkelen, werk en onderwijs. Het karakteristieke centrum telt circa 130 detailhandelszaken en 30 horecazaken. Het centrum kampt, net als veel andere winkelgebieden in Nederland, met problemen zoals leegstand. Om die problemen tegen te gaan wordt gewerkt aan een 'Masterplan Centrum 2025' en zijn inmiddels bijvoorbeeld al grote historische muurschilderingen aangebracht om het centrum te verfraaien.
