Deze straat en gracht: de Oudezijds Achterburgwal, is eigenlijk één van de oudste grachten van Amsterdam. Tot in de zeventiende eeuw woonden op dit deel van de gracht welgestelde mensen. Als je kijkt naar de gevel van het Huis aan de drie grachten zie je daar in zandsteen staan: Fluwelen Burgwal. Dat verwijst naar de sjieke kleren die de welgestelde bewoners destijds droegen.
Het huis aan de drie grachten is ooit gebouwd als investeringsobject: de eigenaren van het gasthuisterrein bouwden het om huurinkomsten te verwerven. Op zeker moment, rond 1800 was Dirk Jan Voombergh de eigenaar. Voombergh was een gefortuneerd man, rond 1813 was hij met een vermogen van 50.000 gulden de vierde rijkste Amsterdammer. Voor hem op de ranglijst stonden met 60.000 gulden drie andere gerenommeerde bankiers: Willem Borski, Jan Willink en Adriaan Hope.
Voombergh betaalde dus veel belasting en alhoewel dat natuurlijk geld kostte, leverde dat ook iets op: een reputatie.Wie veel belasting betaalde was een vermogend man en aan zo iemand kon je geld wel toevertrouwen. Door die goede reputatie kon Voombergh zelf ook goede rente's bedingen als hij geld nodig had.
Voombergh richtte met Abraham van Ketwich een administratiekantoor op om leningen, obligaties, inboedels en erfenissen te beheren en administreren. Je moet je voorstellen dat rijke families hun geld uitleenden aan overheden door middel van obligaties waarop rentebetalingen binnenkwamen die je kreeg bij overhandiging van een coupon. Soms ook belegden de families in plantages in Suriname bijvoorbeeld. Dat leverde een hele papierwinkel op en een administratiekantoor nam dit werk uit handen.
En stel je nu eens voor dat je op zo'n administratiekantoor zit en voor allerlei families allerlei erfenissen beheert. Dan zie je dat de ene plantage het financieel goed doet en de andere door een slechte oogst veel minder. Compagnon van Ketwich was zodoende op het idee gekomen om een beleggingsfonds op te richten. In één fonds kon je dan investeren in verschillende plantages en beleggingsobjecten, zodat je het risico spreidde. De oudst bekende beleggingsfondsen ter wereld zijn door hem verzonnen en hebben namen als: ''Eendragt maakt magt' (1774), 'Voordeelig en voorsigtig' (1776).
