Parechji sepulturi sò stati scuparti , nanzituttu in a ghjacitura XVIIIb. In una diprissiona inciuttulata à mezzu à u pavimentu è urientatu cismonti-levanti/pumonti-punenti si truvaia una sepultura (una di l’intarru i più anziani di Corsica , dopu à u Situ di Campu Stefanu-Sollacaro) , cuntinindu u schelatru d’una donna , avanzata d’una trintina d’annati.
A spillata di a « Donna di Bunifaziu » s’arripughjiaia annantu à u spinu , bracci allungati à u corpu ,peddi pianzati , u craniu in rituzaiona sfurzata versu à a diritta. In tsù , u capu si truvaia in u strapiombu naturali di a pancula.
Un spissa ghjiacitura di polvera minerala mori-rossu hè statu spostu nantu a difinta.
Stu gestu entra in u cadru d’una pratica funeraria (da prisirvà a spilla ? Pà un’evucaziona simbulica di sangu è dunqua di vita ?).
A prussimità di a sepultura , parechji blochi calcarii sembrani furmà un’impetramentu.
L’isamini di l’ossaturi hà pirmissu di metta in ballu un statu fisicu criticu incù una paralisia di u membru superiori di manca è malfurmaziona di u peddi di listessu cantu.
U sughjetu hà cunisciutu affani di a crescita è hè statu vittimu di multipuli traumatismi : frattura micca riduta di l’avambracciu di manca , sciaru osseu binignu nantu à u schincu , artrita , lesiona infiziosa è prubabili infiammaziona mandibularia.
Senza l’assistenza di i membri di a so cumunità i so disabbili un avariani pulssutu permetala di sopraviva durabilmenti. Ma , hè u statu bucali lacrimevuli incù un maraccu schiapatu chì hà cridibilmenti causata a so morta.