Aan uw linkerhand heeft u op de wallen van de Zoom betonnen obstakels gezien. Dit zijn tankobstakels.
Deze tankvallen, Panzesperre, werden in de oorlogsjaren op bevel van de Duitsers aangelegd door dwangarbeiders en plaatselijke bevolking als verdediging tegen een aanval van buitenaf vanuit het noorden. Uiteindelijk zijn ze gebruikt tegen de aanval van de Canadese opmars vanuit het zuiden.
Met het zicht op de Zoom zien we aan de rechtse kant dat de Zoom onder de weg doorloopt. In 1885 werd op deze plek al een stenen brug aangelegd. Bij de inval van de Duitsers in 1940 kreeg Nederland steun van Fransen troepen. De Duitse overmacht was te sterk en om de Fransen de gelegenheid te geven zich terug te trekken werd de brug op 14 mei 1940 opgeblazen door de Franse militairen.
In 1941 liet de bezetter er pas een simpele houten brug aanleggen.
Op 27 oktober 1944 bevrijdden de Canadese troepen een groot deel van Bergen op Zoom.
De Duitsers hadden zich teruggetrokken ten noorden van de Zoom. De houten brug werd door de Duitsers opgeblazen.
Pas na hevige gevechten konden de Canadezen er een Baileybrug aanleggen. Deze heeft er gelegen tot 1948. Toen pas is de huidige brug gelegd. Ter ere van de bevrijders heeft de brug de naam “ Linconln brug” gekregen genoemd naar het Lincoln & Welland Regiment dat de stad bevrijdde.
Op de hoogte van dit punt heeft een bijzonder urenlang man tegen man gevecht plaatsgevonden. De Canadese sergeant Charles D. Kipp was met een kleine 30 man op pad gestuurd om de toen daar gevestigde haardenfabriek van Beckers en een likeurfabriek van Becht te veroveren. Deze stonden aan de noordzijde van de brug. Al snel was de groep uitgedund tot 13 man.
Kipp werd door zijn bevelvoerder Lambert opgedragen om te proberen weg te komen en het hoofdkwartier in te lichten over de ontstane situatie. Zijn bewapening met uitzondering van zijn revolver legde hij af en ging op pad.
Hij glipte door de Duitse linies heen en kwam uit op een ommuurde parkeerplaats voor vrachtwagens. Hij sloop door een deur die hem op de straatweg bracht. Als de Duitsers hem daar gezien zouden hebben zou hij zonder pardon zijn neergeschoten. Hij bracht ze op een dwaalspoor door als een Duitse soldaat te gaan lopen, door te stampen met zijn schoenijzers beslagen hakken. Even later kwam hij op het pad tussen de limonadefabriek en de wasserij “ De Zoom”, dat pal aan de Zoom lag. Een Duitse soldaat merkte hem op en vroeg het wachtwoord.
Zijn eerste gedachte was te schieten. Hij besloot gewoon door te lopen met luide stappen. Vlakbij de wasserij dook opeens nog een Duitse soldaat op die zo verbouwereerd was dat hij niet wist wat te doen waarop Kipp het kanaaltje indook, naar de overkant zwom en het hoofdkwartier kon inlichten.
Daarna kreeg hij opdracht om naar zijn eenheid terug te keren.
Weer kwam hij tegenover Duitse soldaten te staan ( 6 ). Een van hen, een officier Lt. Carl Heinz Holst, richtte zijn geweer op Kipp. Hij probeerde te schieten maar zijn wapen ketste af. Kipp liet zijn revolver zakken en gebaarde met zijn hoofd naar de Duitsers om achter zich te kijken . Zeer tot zijn verbazing liet de officier zijn geweer zakken en keek achterom. Toen hij zich weer omdraaide hadden beide hun wapens op elkaar gericht. Er was maar twee meter tussen de punten van de wapens. Ze keken elkaar strak aan, de dood was voor beiden vlakbij.
De Lt. Holst mompelde iets tegen zijn mannen vanuit zijn mondhoek. Deze verdwenen via een deur. Ook de Holst liep ten slotte achteruit naar de deur, keek naar Kipp en zwaaide ten teken van afscheid en ging naar buiten.
Bijzonder is dat in 1986, 42 jaar later, die twee vijanden van toen elkaar de hand hebben geschud op de Lincoln Memorial Brug.
