Po zakończeniu wojny Oskar Schindler był bez grosza. Przeniósł się do Niemiec Zachodnich, gdzie otrzymywał pomoc od organizacji żydowskich. Nie czuł się jednak bezpiecznie w kraju, ponieważ zaczął otrzymywać groźby od byłych oficerów nazistowskich. Usiłował uzyskać pozwolenie na wyjazd do Stanów Zjednoczonych, ale odmówiono mu wstępu, ponieważ należał do partii nazistowskiej. Po uzyskaniu częściowego zwrotu poniesionych w trakcie wojny wydatków, Oskar Schindler zdecydował się wyjechać do Buenos Aires. W podróży do Argentyny towarzyszyły mu żona, kochanka oraz kilkunastu żydowskich pracowników (nazywanych “Żydami Schindlera”). Na miejscu Oskar Schindler przez pewien czas zajmował się rolnictwem, ale w 1958 roku zbankrutował. Postanowił jeszcze raz odzyskać swoją fortunę w Niemczech, ale mimo podejmowanych wysiłków, wszystkie przedsięwzięcia kończyły się niepowodzeniem. Wciąż mógł liczyć na pomoc organizacji żydowskich oraz tych, którym w czasie wojny uratował życie. W 1963 roku Oskar Schindler ogłosił upadłość, w tym samym czasie został uhonorowany przez Państwo Izraela tytułem “Sprawiedliwego wśród Narodów Świata”, najwyższego odznaczenia cywilnego nadawanego nie-Żydom przez Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem. Rok później doznał zawału serca i trafił na rekonwalescencję do szpitala.
Żona Schindlera, Emilie, która również odegrała olbrzymią, ale niedocenianą rolę w ratowaniu setek Żydów podczas II wojny światowej, pozostała w Argentynie. Na miejscu korzystała ze wsparcia organizacji żydowskich oraz argentyńskiego rządu. Ostatnie lata życia spędziła w Niemczech. Zmarła 5 października 2001 roku w berlińskim szpitalu. Przeżyła 94 lata.