Paviljoen von Wied (1826/27). Pellenaerstraat 4/Strandweg. Gebouwd in opdracht van Koning Willem I; verjaardagscadeau aan zijn vrouw, Frederica Louisa Wilhelmina van Pruisen.
Architect: Adrianus Noordendorp, Bouwmeester der Koninklijke Paleizen en Landsgebouwen, en Joseph Limburg (uitbreiding 1927)
Museum Beelden aan Zee/Sociëteitsgebouw De Witte.
Gedeeltelijk toegankelijk
www.muzee.nl/
Wilhelmina prinses van Pruisen, de echtgenote van koning Willem I, kampte rond haar vijftigste met een slechte gezondheid. Ze kreeg rust voorgeschreven. Haar man, die veel van haar hield, gaf Mimi, zoals de koningin door intimi werd genoemd, voor haar 53ste verjaardag een klein paviljoen cadeau in de duinen bij Scheveningen. Zeelucht zou haar goed moeten doen. Enkele jaren eerder had Jacob Pronk, de organisator van de landing in Scheveningen, al een badhuis laten bouwen. Het badhuis en het paviljoen lagen aan de basis van de ontwikkeling van Scheveningen tot badplaats.
Op 1 oktober 1791 trad prins Willem Frederik – de latere koning Willem I – in het huwelijk met Frederica Louisa Wilhelmina van Pruisen (1774-1837), zijn nicht. Door intimi werd ze Mimi genoemd. ‘Haar voorkomen en haar onderhoudende conversatie zijn oneindig aangenaam’, schreef de 19-jarige prins kort voor het huwelijk aan zijn vader over zijn zestienjarige verloofde. Hoewel het een gearrangeerd huwelijk was, hielden Willem en Mimi veel van elkaar. Mimi gold als een voorbeeldige vrouw, echtgenote en moeder, lijdzaam en deugdzaam. Na haar overlijden verscheen een boekje met de titel ‘Frederika Louise Wilhelmina van Pruissen, eerste koningin der Nederlanden: als een voorbeeld ter navolging, der Nederlandsche meisjes aangeprezen’.
Voor politiek toonde ze nauwelijks belangstelling. Ze vervulde vooral een rol op de achtergrond. Bij visites, feesten, carnaval en dansfestijnen voelde zij zich in haar element. Ze hield van het hofleven, maar in vergelijking met Berlijn was dat in Den Haag niet erg sprankelend. ‘Ik heb je niets interessants te vertellen, mijn leven is iedere dag hetzelfde’, zo schreef ze een keer. Ze zorgde ervoor dat verjaardagen en andere belangrijke gebeurtenissen van het hofpersoneel niet onopgemerkt voorbij gingen. Haar gezondheid verontrustte haar schoonmoeder al kort na haar huwelijk. Ze had verscheidene miskramen. Omstreeks 1820 werd ze steeds zwakker. Omdat zeelucht haar goed zou doen, besloot koning Willem I in 1825 voor haar in de duinen bij Scheveningen een paviljoen te bouwen. Op haar 53ste verjaardag verraste hij haar daarmee. Mimi hield van kunst en kon mooi schilderen. Haar schilderijen zijn echter vrijwel allemaal verloren gegaan.
