De Poertoren is een van de weinige overgebleven restanten van de oude stadsversterkingen van Brugge. Gelegen op de hoek van het schilderachtige Minnewater, trekt de toren de aandacht met zijn imposante en sobere uitstraling. Ooit was dit bouwwerk een essentieel onderdeel van het verdedigingssysteem van de stad.
Gebouwd in het begin van de 15e eeuw, diende de toren, zoals de naam al doet vermoeden, als opslagplaats voor buskruit en andere militaire voorraden. De massieve muren zijn meer dan een meter dik, en het gebrek aan ramen onderstreept de verdedigende functie. In die tijd was buskruit zeldzaam en uiterst gevaarlijk, waardoor een zorgvuldige opslag noodzakelijk was. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de toren vlak bij de stadsmuren werd geplaatst, ver weg van woongebieden.
Een interessant feit: in de middeleeuwen golden strikte regels voor de omgeving rond de Poertoren. Open vuur was ten strengste verboden om ongelukken te voorkomen. Volgens een legende veroorzaakte een verdwaalde vonk ooit een kleine ontploffing, maar dankzij de stevige constructie bleef de toren overeind.
Nadat de toren in de 18e eeuw zijn militaire functie verloor, raakte hij langzaam in verval. De muren werden donkerder door de tijd, en binnen bleef alleen leegte achter – een stille echo van het verleden. In de 19e eeuw, toen Brugge opnieuw opbloeide als toeristische bestemming, kreeg de Poertoren echter weer aandacht. Hij werd gerestaureerd en werd een tastbaar stukje stadsverleden. En als je een levendige verbeelding hebt, probeer dan eens je oor tegen de muur te leggen – misschien hoor je nog het echoën van kanonschoten en het geritsel van de harnassen van de wachters.
