Houd rechts aan langs het monumentale Vondelparkpaviljoen (Vondelpark 3) en volg het pad langs het hek tot aan de – enigszins verscholen – doorgang naar de Vondelstraat. Ga in de Vondelstraat naar links, langs verpleeghuis Vondelstede, tot aan de Overtoom en volg die in westelijke richting (links).
Op nummer 283 staat het grote, beige gebouw van Reade, centrum voor revalidatie en reumatologie. Het gebouw dateert uit 1991, maar ook eerder zat hier al een revalidatiekliniek. Het oude pand stond iets verder naar achteren, op de plek waar zich nu de parkeergarage en de tuin bevinden.
Overtoom 283 kent een lange geschiedenis van medische zorg. In 1912 opende hier de Nederlands Hervormde Diaconessen Inrichting. In 1969 verhuisde het diaconessenhuis naar nieuwbouw aan de Theophile de Bockstraat, waar het verderging onder de naam ‘Andreas Ziekenhuis’ (Wandeling 11). Na de verhuizing nam Revalidatie Kliniek Overtoom zijn intrek in het pand. Na een fusie met het Revalidatie Instituut Muiderpoort (Wandeling 5) veranderde de naam in Revalidatiecentrum Amsterdam (1989). De naam Reade is in gebruik sinds de fusie met het in reuma gespecialiseerde Jan van Breemen Instituut in 2010.
Voormalige Alexander van der Leeuw-kliniek
Loop nog een stukje door over de Overtoom en je ziet links, ter hoogte van nummer 363 een poortgebouw. Het geeft toegang tot een wooncomplex voor verstandelijk gehandicapten van Amsta Karaad, voorheen bekend als ‘De Kleine Johannes’. Op dit plein stond tot 1989 de neurologische Alexander van der Leeuwkliniek, oorspronkelijk het Gasthuis der Nederlandsche Vereeniging tegen Vallende Ziekte. De in 1902 opgerichte kliniek was al snel te klein, waarna C.B. Posthumus Meyjes jr. (1893-1974), zoon van de architect van de Huishoudschool, een groter pand ontwierp. Het sobere gebouw uit 1919 bood ruimte aan 45 klinische patiënten, die daar in de beginjaren gemiddeld twee tot drie maanden verbleven. Door verbouwingen en het toevoegen van een derde verdieping kreeg de kliniek uiteindelijk 55 bedden. Het gasthuis richtte zich op patiënten met epilepsie. Dit stelde niet alleen bijzondere eisen aan het personeel, maar ook aan het gebouw. Het gasthuis had bijvoorbeeld al sinds de beginjaren isoleerkamers met ijzeren raamkozijnen en onbreekbare ruiten.
