Je staat nu op het uitkijkpunt van Castricum.
Het is een hoog jong binnenduin dat rond 900 tot 1000 na Christus ontstaan is door verstuiving van de oude duinen. Het duin werd zo hoog omdat de bevolking met helmgras het stuiven eeuwenlang tegenging en het zand vasthield om hun dorp en doorgaande wegen te beschermen. Daardoor nam de hoogte steeds toe en het resultaat is een top op 31,5 meter boven NAP.
Op een heldere dag kan je Amsterdam zien liggen, de zon zien ondergaan of de roofvogels over het duingebied zien vliegen.
Het verhaal gaat dat hier op 6 oktober 1799 tijdens de slag van Castricum de Franse Generaal Brune stond om het strijdtoneel te aanschouwen met Engelse en Russische soldaten die slag leverden tegen het Frans-Bataafse leger.
Napoleon werd bij de Nederlandse burger goed ontvangen. De Hollandse adel dacht daar anders over en zo werden Engelse en Russische troepen ingezet om de Fransen en Bataven te bestrijden. De Engels-Russische troepen landden bij Callantsoog op 27 augustus 1799 en de beslissende slag voltrok zich bij Castricum.
Het is de grootste en bloedigste slag die ooit in Nederland heeft plaatsgevonden. Er zijn 2600 Russen en Engelsen en 1600 Fransen en Bataven gesneuveld in de strijd.
In de directe nabijheid van dit hoge duin voerde de Bataafse held Quaita met zijn ruiters de beslissende aanval uit, die leidde tot de algehele overwinning van de Fransen en Bataven.
Uiteindelijk kwamen de adellijke gefortuneerde Oranjes weer aan de macht.
In het centrum van het dorp herinneren kanonskogels aan het geweld van weleer. In de omgeving worden nog vaak musketkogels gevonden en laatst nog een Russische soldaat.
