Vm gemeentelijke gasfabriek

In 1845 besloot Leiden gas te gaan produceren en voor het gas een leidingennet aan te leggen. Tot
de overschakeling op aardgas in 1967, meer dan 100 jaar later, zou de stad steenkolengas blijven
produceren in het gebied tussen de Maresingel en de Langegracht. Deze industriële monumenten in
neorenaissance stijl herinneren aan deze periode. Het kleinste gebouw is het regulateursgebouw, in
1902 ontworpen op een T-vormige plattegrond. Oorspronkelijk zaten er maar liefst 5 dubbele deuren
in de gevels. Die zorgden ervoor dat de kolen zo effi ciënt mogelijk werden doorgevoerd. Karakteris-
tiek aan dit pand zijn de 2 hoge hallen met een rijk gedecoreerde steekbalkenconstructie. Een van de kappen is nog in originele staat. Het andere gebouw is het ketelhuis van de watergasfabriek uit 1905. Dit bestond uit verschillende ruimtes die allemaal een rol speelden in het productieproces. Zowel in het kantoor van de gasmeester als in de machinekamer zijn nog verschillende originele decoratieve elementen in Jugendstil te vinden. De fabrieksschoorsteen en de 2 gashouders zijn vermoedelijk rond 1948 gesloopt. Het regulateursgebouw en het ketelhuis liggen op de route van het Singelpark van Leiden. Onderdeel hiervan is het Energiepark tussen de Langegracht en de Maresingel. Dit gebied is momenteel volop in ontwikkeling. Allebei de gebouwen krijgen in de plannen een nieuwe functie.