De Galgeplaat is een zandplaat tussen Zwijndrecht en Hendrik-Ido-Ambacht. Twee galgen stonden hier, de een van de baljuw van toenmalig Zuid-Holland, de ander van de stad Dordrecht. Eeuwenlang als afschrikmiddel voor bezoekers aan de stad, die vrijwel altijd per schip kwamen. De Galgeplaat is als semi-natuurlijke landvorm met de duidelijke herinnering aan de galgen een serieuze kandidaat voor de verbeelding.
De zandplaat lijdt onder een landschappelijk fenomeen dat “zandhonger” wordt genoemd. Dit houdt in dat door een verandering in de waterhuishouding de plaat langzaam verdwijnt. Normaal gesproken wordt zand door getijdenstromingen afgezet langs de zandplaat. Golfslag slaat dit zand weer weg. Op den duur heffen deze twee processen elkaar grofweg op, wat een grotendeels stabiele situatie oplevert. Door de stormvloedkeringen worden de getijdenstromingen echter opgeheven, waardoor geen zand meer wordt aangeleverd. De golfslag slaat echter nog steeds zand weg, waardoor langzaam de hele plaat in de rivier opgaat. Om dit tegen te gaan is in 2008 besloten om zand op te spuiten. Dit was succesvol en gaat het verlies van de Galgeplaat tegen.
